Onlanden

De dag dat officieel de herfst begint. Het

was een bijzondere ochtend, waarbij

ik letterlijk de mist in liep. 

Een grijze laag, die als een deken over het

Onlandse natuurgebied hing. Het gaf

mij een aangename verstilling. Er was geen

afleiding van de buitenwereld. Een

uitnodiging voor mij om in de stilte

te blijven.

Een mooie oefening, die ik doe, om niet te

gaan piekeren, is om op mijn voeten

te concentreren.

De dag zien ontwaken heeft iets magisch.

De zon probeerde door de mistlaag

heen te schijnen en dat gaf een prachtig

licht. Mist geeft mij ook verwarring.

De weg, die ik ken, voelt veel langer. Soms

denk ik, dat ik al bij de volgende afslag

ben, maar blijkt het veel verder te liggen.

Snel realiseer mij dat het eigenlijk niet

belangrijk is wanneer die volgende afslag

komt en geniet weer van het pad waar

ik nu loop.

Het water is als een heldere spiegel. Geen

rimpel en de rust die het uitstraalt,

vind ik altijd weer geweldig om te zien.

Het kleine en onopvallende in de natuur

trekt mij erg aan. Het kikkertje, het

kleine slakje, het witte veertje op het pad,

maar ook de gesponnen webben, nu vol

van de dauwdruppels. Micronatuur is zo

boeiend en net zo belangrijk. Alle leven

begint met een klein zaadje. Als ik daar

goed over nadenk, is het leven een

wonder.

De ochtendwandeling was weer een

prachtig geschenk aan mijzelf. Het

gaf mij inspiratie voor mijn praktijk en een

ontspannen start van de dag. 

Stiltewandelingen zijn zo fijn. Misschien dat

ik deze voor een kleine groep ga

aanbieden. In deze tijd van stress,

onzekerheid en angst kan het helend zijn

om samen de stilte op te zoeken. Samen

delen in stilte.

Tijdens de wandeling vind ik het fijn om mijn

kijk op de natuur op beeld vast te

leggen. De foto's zijn gemaakt met mijn

mobiel.