De magie van de natuur
Voor mij bestaat de magie van de natuur uit de eenvoud van het genieten, me verbonden voelen, lekker in beweging zijn in de frisse lucht en dat mijn hoofd tijdens het wandelen steeds stiller wordt.
De natuur groeit, bloeit en trekt zich weer terug. In de natuur zijn er geen verwachtingen, geen doelen, geen moeten, geen stress, maar alleen Nu.
Zij geeft mij een moment dat ik mij even kan afzonderen uit het leven van alledag. Zij schenkt mij zoveel moois. Lekker dwalen door het bos of heidegebied. En maar afwachten wat er op mijn pad komt. Ik ben altijd weer benieuwd hoe de natuur zich aan mij laat zien. Er is altijd wel iets wat mij blij maakt en ik ga weer met hernieuwde energie huiswaarts.
Afgelopen zaterdag was ik in de Beetsterzwaagse bossen. Een prachtig gebied waar ik heerlijk kan rondzwerven. Er liggen ook fijne jeugdherinneringen. Mijn eerste autorijles van mijn vader op een parkeerplaats, die niet meer bestaat; bomen beklommen, tikkertje gespeeld en gewoon lekker gewandeld met mijn familie. Als jong meisje vond ik de bossen al geweldig.
Als kind viel mij de details op, die anderen niet zien. Mijn moeder vertelde mij eens een verhaaltje toen ik een jong meisje was en ik nog in Sinterklaas geloofde. Tijdens het bezoek van Sinterklaas zei ik; Mam, zie je dat? Hij heeft twee verschillende sokken aan. En dat zie ik dan onder zijn lange ‘jurk’ ;-).
In het bos merk ik veel op en zie de kleine, vrij onzichtbare schoonheid, die voor mij de moeite waard is om het even te bewonderen. Dit kan een mestkever zijn, de paarse kleine paddenstoel, de mieren die over de weg rennen met van alles en nog wat of het mooie groene mos met al haar prachtige vormen en kleuren of het lieveheersbeestje op een blad of de diversiteit aan planten en bomen.
Inmiddels ben ik erachter gekomen dat ik vanuit mijn ooghoeken iets kan opvangen, waardoor ik stil blijf staan. Dan kijk ik om en dan zie ik vaak onverwachte schoonheid opdoemen.
Deze eigenschap van iets opvangen in mijn ooghoeken, kwam mij trouwens tijdens het backpacken in het oerwoud van Costa Rica wel van pas. Ik liep namelijk ontspannen het pad af, toen ik plotseling stopte en waarom wist ik nog niet. Maar het antwoord kwam een paar seconden later. Ik keek nl. recht in een gigantisch web, dat over het pad was gesponnen met in het midden een grote spin met
hele lange poten. Mijn lichaam wist het al eerder dan ik ;-). En nee, ik stond niet te schreeuwen van de schrik . Het was eerder interessant en ik observeerde de spin een tijdje en was blij dat ik zijn web niet kapot had gemaakt.
Afgelopen zaterdag was een echte herfstwandeling. Onderweg ontzettend veel paddenstoelen tegengekomen. Een mooie diversiteit aan allerlei verschillende soorten. Zelfs de geliefde paddenstoel waar je altijd op zoek bent naar de kabouter. Zal hij deze keer thuis zijn? Dan weet iedereen vast welke soort paddenstoel ik bedoel ;-).
Het meisje in mij wordt weer wakker. En soms lijkt het alsof de feeën, de elfjes, kabouters en de trollen zo tevoorschijn kunnen komen. Er heerst dan een mooie feeërieke sfeer in het bos met die zonnestralen door het nog redelijk groene bladerdek en een fris groen tapijt gemaakt van mos.
Nu wordt het bos steeds mooier met al haar kleuren en geuren.
Een prachtige tijd om te verdwalen in verhalen van het bos.
Geniet ervan!
Reactie plaatsen
Reacties